Vakantie voorbij, het werken is begonnen

Zo weer ff een bericht uit Gambia! Ik heb wel weer het een en ander beleefd: stappen in Gambia en we hebben voor het eerst les gegeven!
Zaterdag hadden we een vrije dag. Dus lekker wat langer slapen, rustig ontbijten en de rest van de dag in de zon. We hebben heerlijk aan het zwembad gelegen, op het strand gevoetbald en in de zee gezwommen. Je wordt hier supersnel bruin en we vallen dus steeds minder op tussen de Gambiaanse bevolking :p
’s Avonds gingen we met een aantal van de mensen van de CCLK (de mensen waar wij mee samenwerken op de scholen) op stap.
Ook hadden we onze taxichauffeur Madou meegevraagd. Hij is een superaardige kerel die ons overal heen brengt en gewoon heel betrouwbaar is. Dankzij hem hebben we geen last van andere taxichauffeurs en voelen we ons erg veilig onderweg.
We gingen met de hele groep naar Duplex, een club 10 minuten lopen van ons hotel. We kwamen binnen en het zag er echt mooi uit, maar het was wel helemaal leeg… maarja wat wil je om half 11 :p
Pas vanaf een uur of 1 werd het wat drukker, toen was het wel erg gezellig. En wat kunnen die lui dansen zeg! In Nederland voel ik me al een houten klaas, maar hier helemaal!

Zondag was een studiedag: lessen voor de hele week voorbereiden, werken aan m’n onderzoek en stiekem ook nog even aan het zwembad liggen ;)

En toen was het maandag en moest het echt beginnen: we gingen voor het eerst lesgeven.
Britt en ik geven samen les op Marie Rita’s Nursery school. Daar werken Marie en Charles, 2 mensen die ons erg intensief begeleiden en die we heel vaak zien bij allerlei activiteiten.
We begonnen in de klas met de oudste kinderen. We bespraken me ze welke dag het was vandaag, we leerden ze een liedje waar we elke dag mee gaan openen en deden een kennismakingsspel. Het kwam wat moeilijk op gang maar uiteindelijk liep het toch wel een beetje. Toch hadden we er niet zo’n heel goed gevoel over…
En dat gevoel werd niet beter toen we met de jongste groep verder gingen. Dat zijn kinderen die soms nog maar een paar weken op school zitten, wel wat Engels begrijpen maar het nog amper spreken. Ook bleek dat ze zich na de pauze helemaal niet meer kunnen concentreren, er zijn er denk ik wel 4 in slaap gevallen!
De les verliep dus niet zo heel best, ze begrepen er net zo veel van en konden zich erg moeilijk uitdrukken. Marie moest regelmatig iets vertalen in het Wollof (de taal die ze thuis spreken).
We waren blij toen het eindelijk 1 uur was en de kinderen naar huis gingen.
Madou kwam voor rijden met zijn busje, we zagen de gezichten van de andere studenten (die op een andere school waren) en begrepen meteen dat zij net zo’n moeilijke ochtend hadden gehad.
Op de terugweg naar het hotel hebben we even flink zitten mopperen met z’n allen, maar na een lekkere lunch zag de wereld er alweer een stuk zonniger uit.

’s Middags was er bezoek uit Holland. Sabina, mam, Nynke en Linet kwamen aan. Echt superleuk dat ze er zijn en dat ze nu alles hier kunnen zien.
’s Avonds zijn we met z’n allen uit eten gegaan, was hartstikke gezellig.

Vandaag gingen we op bezoek bij een hele grote school hier in Serrekunda. Het is een school die wordt bekostigd door de Katholieke kerk en dat merk je: grote lokalen, veel materialen, goed opgeleide leraren (de leraren op onze school zijn niet opgeleid of gaan nog naar school), veel structuur en discipline in de klassen. Het is nog steeds niet te vergelijken met Nederland, maar het begint er een beetje op te lijken.
Hier werd goed duidelijk dat geld een heel belangrijke factor is. En om dan te zien dat ze het daar wel goed hebben, terwijl de kleine particuliere schooltjes alles moeten doen om hun hoofd boven water te houden… ja dat is wel iets lastigs.
Gelukkig hebben we veel spullen uit Nederland meegenomen, daar hebben we meteen maar ff wat extra’s van opgehaald op de terugweg naar onze eigen schooltjes.

Want er moest vandaag ook nog weer lesgegeven worden. Toch wel spannend na de teleurstelling van gisteren. Gelukkig ging het vandaag al veel beter. Britt en ik deden een les over kleuren in de oudste groep. De kinderen deden nu leuk mee en waren behoorlijk enthousiast. We hadden een verwerkingsopdracht met een kleurplaat waarbij elk vakje een letter had en die letter correspondeerde dan weer me een kleur. De kinderen hebben heerlijk zitten kleuren ( en de leraren trouwens ook) en vonden het hartstikke leuk. Ze lieten steeds vol trots hun tekening aan ons zien.

Ik moet zeggen dat het een hele opluchting was, dat het vandaag toch een stuk beter ging. Ik heb nu weer het vertrouwen dat we hier een hoop goed werk kunnen doen op de scholen, terwijl ik gisteren toch wel even twijfelde of het geen onbegonnen werk was.
Dus morgen ga ik weer met plezier naar school en hoop dat de kinderen weer net zoveel plezier hebben als dat ik vandaag heb gezien.
Jullie horen snel weer van me!