Bezoek, afscheid, fotoshoot en een gehaktbal!

Zo na een week weer een bericht van mij vanuit Gambia. Afgelopen week waren Sabina, Mam, Nynke en Linet op bezoek. Het was echt heel erg gezellig. Ze hebben met eigen ogen kunnen zien hoe het er hier aan toe gaat. Want ik kan nog zoveel verhalen schrijven over wat ik meemaak, je moet het toch zelf zien om het echt te kunnen geloven en te beseffen.
Ze zijn donderdag de hele dag mee geweest naar school. Terwijl Britt en ik les gaven konden zij eens rustig kijken hoe het er daar aan toe ging. Op een gegeven moment zaten ze alle 4 gezellig met een groepje te tekenen, lezen of een spelletje te spelen. Toch wel handig 4 van die onderwijsassistenten erbij, die luxe kennen we in Nederland niet meer :p
Maar aan alles komt een eind, dus moest er maandagochtend afscheid genomen worden. Was wel ff een lastig momentje hoor, ik hou helemaal niet van afscheid nemen! Het is vooral ff wennen dat ik weer alleen op een kamer lig, ipv dat Sabina er is om even lekker tegen aan te praten.

Dan even over wat ik de afgelopen week gedaan heb.
Vorige week was ik de hele week op Marie Rita’s Nursery School (van deze school staan hieronder een aantal foto’s).
Daar hebben Britt en ik samen les gegeven in de 2 klassen. We hebben o.a. het werken in hoeken, zoals wij dat gewend zijn te doen bij de kleuters, geïntroduceerd. Het was even wennen voor de kinderen, maar ze vonden het wel erg leuk om te doen.
Deze week geef ik les op de CCLK Nursery School.
Ik moet eerlijk toegeven dat ik Marie Rita’s wel een beetje mis. In een week tijd bouw je toch wel een behoorlijke band op met kinderen. Elke ochtend rijden we eerst langs Marie Rita’s en dan stap ik even uit om gedag te zeggen tegen de kinderen. Het zijn dan ook steeds dezelfde kinderen die naar je toe komen en lekker bij je komen staan.
Op de CCLK school heb ik nu 2 dagen les gegeven. Britt en ik zijn begonnen in de jongste groep. Het niveauverschil is daar heel groot! Er zijn kinderen van 2 die niks kunnen en kinderen van 4 die al wel een behoorlijk niveau hebben. Het is dus erg lastig om goeie lessen te maken voor die klas, maar ook wel weer een uitdaging om te proberen alle kinderen te bereiken en aan te spreken.
Vandaag hebben we met die groep geverfd. De meeste kinderen hadden nog nooit een kwast gezien, laat staan aangeraakt. Het was dus echt een ontdekkingstocht voor ze en het resultaat mocht er zijn. Niet alleen prachtige schilderijen, maar ook de tafels en de meeste schooluniformen zijn van een prachtig nieuw kleurtje voorzien.

Naast het lesgeven gaan we de meeste dagen ook nog op bezoek op een andere school. Het valt op dat al die scholen zo verschrikkelijk verschillend zijn. Hele kleine en hele grote scholen, gigantische verschillen in de kwaliteit van de leraren (leraren met en zonder opleiding), en op de ene school zie je een ijzeren discipline terwijl de kinderen op de andere school alles kunnen maken. Het is wel erg leuk om al die verschillende dingen te zien, op die manier krijgen we een erg breed beeld van het Gambiaanse onderwijs.

Gelukkig hebben we ook nog een beetje vrije tijd naast alle schoolbezoeken.
Vrijdag gingen we naar de markt in Serrekunda. Erg druk en iedereen probeert je de meest onmogelijke troep aan te smeren. Ze trekken de kleren gewoon over je hoofd aan terwijl je nog nonono roept. We hadden het dan ook gauw gezien daar.
Ook hebben we weer de nodige uurtjes aan het zwembad doorgebracht. Zaterdag dobberden we lekker rustig rond toen er opeens een fotograaf voor onze neus stond. Ze waren foto’s aan het maken voor de website van het hotel. Of Britt, Milja, Sanne en ik wel wilden meewerken. Dus even later zaten we met een cocktail aan de bar in het zwembad een beetje fotomodel te spelen. Toch wel grappig om een keer te doen. Ik ben erg benieuwd naar de resultaten en misschien sta ik binnenkort wel op de site van het hotel.

Ondertussen ben ik ook voor de 1e keer ziek geweest. De hele zaterdag had ik al last van mijn buik, maar het viel allemaal nog wel mee. Maar toen ik ‘s avonds in een restaurant zat en een bord eten voor m’n neus kreeg was het helemaal mis. Ik werd van de geur alleen al net zo misselijk. Dus 3 happen eten en toen maar snel naar bed toe. Helaas moest ik het geplande avondje stappen dus overslaan.
Gelukkig voelde ik me de volgende dag al een stuk beter en maandag was ik weer topfit. Dat moest ook wel, want we gingen Hollandse pot eten. Na 2 weken patat eten kan je daar echt zin in hebben! Er is hier een restaurant met een Nederlandse eigenaar en daar kwamen we toevallig mee aan de praat vorige week. Hij vertelde ons dat hij wel wat voor ons kon regelen als we zin hadden in Nederlands eten (dat deed hij wel vaker voor Nederlanders). Dus maandagavond zaten we aan de gekookte aardappels, spinazie, een dikke gehaktbal en appelmoes. Heerlijk! Ik had nooit gedacht dat ik zo kon genieten van aardappels, vlees en groente. Gambia doet rare dingen met me….

Oja nog zoiets raars: ik heb op een paard gereden. Die beesten lopen steeds langs het strand en voor een klein bedrag kan je dan een poos rijden. Dus huppakee Sanne, Bart en ik erop. Toevallig had ik de schimmel die altijd heel hard wil lopen, dus dat kwam mooi uit… not! Want natuurlijk kan ik niet rijden, dus die vent moest de hele tijd meelopen om dat beest in bedwang te houden en te voorkomen dat ik zo in galop naar Senegal vertrok :p Het was wel leuk om te doen, maar toch niks voor mij.

Ik denk dat ik jullie nu wel weer lang genoeg heb verveeld met al mijn verhalen, dus ik brij er maar een eind aan. Ik zal snel weer wat van me laten horen, vrijdag ga ik naar Senegal dus dat zal ook wel weer een paar mooie verhalen opleveren.
Tot gauw!